Grand Baie, Mauritius

Dorp & "Haven"

Grand Baie (naar zijn oorspronkelijke Franse naam, maar “Grand Bay” wordt algemeen aanvaard), houdt het midden tussen een onvolwassen dorp en een volwassen stad. De naam van de haven verwijst naar een moederlijke bescherming, een toevluchtsoord voor zeelieden uit de hele wereld en een belangrijke expat. gemeenschap.

Dit El-Dorado van de vrije tijd, de meest kosmopolitische plaats van Mauritius, heeft ook vele Mauritianen uit andere streken geadopteerd; zij met de handige glimlach. Een ander soort mensen dan de inboorlingen van Grand Baie in zijn oorspronkelijke versie en hun vriendelijke onverschilligheid, met behoud van de algemene burgerlijkheid.

Grand -Baie, village & “haven“
Grand Baie (naar zijn oorspronkelijke Franse naam, maar “Grand Bay” wordt algemeen aanvaard), houdt het midden tussen een onvolwassen dorp en een volwassen stad. De naam van de haven verwijst naar een moederlijke bescherming, een toevluchtsoord voor zeelieden uit de hele wereld en een belangrijke expat. gemeenschap.

De straten van Grand Baie
Toen het kleiner en jonger was, bestond Grand-Baie uit 4 verschillende wijken.
De Hindoes zaten aan de oostkant, de Moslims aan de zuidkant, de Creoolse wijk lag tussen die twee in het centrum, terwijl de Tamils aan de westkant zaten, richting Pointe-aux-Canonniers.

Hoewel vrij recent, behoren de zonovergoten, luie begindagen definitief tot het verleden; Grand Baie groeide te snel, net als een jong volwassene die zich realiseert dat de kindertijd ver achter ons ligt. Een voorgoed verloren indolentie, in naam van een onverschrokken adolescentie, omwille van de zaken.

Grand Baie is een echte smeltkroes; pittig en kruidig. Het wordt misbruikt en herbergt de grootste concentratie winkels, winkelcentra, restaurants, bars en clubs. Voeg aan het recept nog meer kraampjes toe, onbeweeglijke caravans en eetgelegenheden op “driewielers” die zowel door de plaatselijke bevolking als door de toeristen worden gewaardeerd.

De aangrenzende lagunes en stranden behoren tot de mooiste van het eiland, hun verschillende tinten blauw “gekerfd” door de eilandjes in de open zee.
Deze schoonheid wordt het best ontdekt tijdens een wandeling langs de stranden.
Omdat ze meestal privé zijn, zijn ze alleen op bepaalde punten toegankelijk.

– De aanvoer en verkoop van verse vis ’s middags, (vanaf 16.00 uur) en de sfeer langs het grote strand bij zonsondergang en zonsopgang.

– Vervolgens zijn er de talrijke eetkraampjes op “wielenloze” driewielers die Indiase specialiteiten voorstellen zoals “pharatas” en “rotees”.
Of ze nu 2, 3 of 4 wielen hebben of hadden, ze worden altijd “Trisik” (driewielers) genoemd.
Er stond eens een advertentie in de krant met de titel: “Te koop: 4-wielige driewieler”…

– Deze driewielers zijn geïntegreerd in het decor van Grand Baie.
Ze dragen niet bij tot de schoonheid van de plaats, maar tot de exotische folklore ervan.
De gezouten gebakjes zijn allemaal lekker en op de een of andere manier pittig, maar alleen de regelmatige consument zal kunnen zeggen welke handelaar de betere serveert… als er al een verschil is, want velen zijn van dezelfde familie, met precies hetzelfde aanbod.

– De vruchten met of zonder chilisaus zijn waarschijnlijk een zachtere manier om de plaatselijke specialiteiten te proeven.

– De voorgestelde alternatieven zijn de meer recente permanente en officieel toegestane kraampjes onder de bomen.
De een serveert beter eten dan de ander, maar ze vormen allemaal de vakantiestemming die er heerst.

– Tegenover de moskee werd in 1959 de kapel Saint-Anges-Gardiens ingewijd in een absoluut futuristische stijl.
De architect, de heer Jacques Desmarais dacht aan het belang van de visserij voor de mensen van Grand-Baie, dus het gebouw stelt een “pirogue” voor die met volle zeilen naar de hemel wijst.
Zelfs vandaag de dag en ondanks een kleine uitbreiding, gezien vanuit sommige hoeken, heeft het zijn futuristische en “vliegende” karakter behouden.
Op vrijdag wordt de parking van de kapel ter beschikking gesteld van de moslims die naar de moskee aan de overkant gaan.

– De Tamil tempel is bijna de hele dag open voor bezoekers, het is in een bijna onwerkelijke wereld net achter de deur.
Aanvankelijk gebouwd van blik in de jaren 50 wordt deze betonnen versie jaarlijks gerestaureerd.

Volgens de bewaker zijn die werken zo precies dat ze alleen door Indiase arbeiders kunnen worden gemaakt.
Een gespecialiseerd team van schilders en schoonmakers wordt dus elk jaar naar Mauritius gevlogen om de honderden beelden en 3D-ornamenten die in het beton zijn uitgehouwen en ingegoten opnieuw te schilderen en te repareren.

– Het strand van Mont-Choisy – Een van de grootste en populairste openbare stranden van het eiland.
Zozeer zelfs dat het op weekdagen druk is en in het weekend overvol.
Een bevoorrechte plek om zonsondergangen te bewonderen.

De zondagen zijn zeer geanimeerd, luidruchtig en folkloristisch door het aantal gezinnen dat de dag doorbrengt, vrolijk spelende kinderen, ijscowagens met hun eindeloze geklingel en vooral de geluidsinstallaties die luid spelen in auto’s, het ultieme successymbool van de Mauritiaanse samenleving.

Achter het strand staat een monument ter nagedachtenis aan dappere vliegeniers.
Op deze vlakte, vroeger een paardenrenbaan met veel minder bomen, landden op 10 september 1933 de eerste twee vliegtuigen van overzee op Mauritius.
Aan boord waren Maurice Samat en Paul-Louis Lemerle, die opstegen van het vliegveld van het eiland Réunion, dat later het vliegveld Roland Garros werd, genoemd naar de op het eiland geboren beroemde Franse vliegenier.

Op 10 november 1933 herhaalde Paul-Louis Lemerle het huzarenstukje, ditmaal met Jean Hilly, de eerste in Mauritius geborene die met zijn eigen vliegtuig tussen de twee eilanden vloog en zo de eerste “luchtpost” naar Mauritius bracht.
Het trio Samat, Lemerle & Hilly maakte nog enkele vluchten tot 4 oktober 1934, toen Jean Hilly, die met twee passagiers van Réunion naar Mauritius vloog, Mauritius nooit bereikte.
Paul-Louis Lemerle, die op 2 november 1934 opsteeg met een vliegtuig vol bloemen met de bedoeling ze in de oceaan tussen de twee eilanden te laten vallen als eerbetoon aan zijn maat, verdween ook ergens in de oceaan…

Er zijn in en rond Grand-Baie nog een paar andere interessante stops te maken die u hopelijk zult ontdekken als u kijkt en rondvraagt.
Vragen is trouwens een doel op zich, want het maakt interacties en praatjes mogelijk met de plaatselijke bevolking, die het meest waardevolle van de bestemming blijft.